Tránsito outonal

Todo aloumiñado da actualidade Steiner, Telecinco e Mondariz. Sen decatarnos do tránsito, da fugacidade dos significados, das verbas que rebentan os sentidos.
Da paisaxe.

Paisaxe tinxida de cores sepia, de luces que esvaran nos brazos, que reflexan a inconsciencia, a inevitable forma de asentir.

Tránsito, palabra que soa a cadencia rota, a agardando resposta. A cartas que non se escriben, ás que non chegan, a verán detido nalgún punto desta páxina;
e soa aos teus ollos ou ao teu sorriso,
á suspensión da memoria esgrevia,
a intre detido nos meus dedos.

Tránsito a cafetarías de cisternas escangaxadas e tazas precoces anunciando brétema, orballo, tráfico inflamado de transeúntes precipitadamente atravesando días dilatados de pupilas húmidas.

Tránsito, adiantando o frio intenso que semella saír dunha nada tremendamente enorme, tránsito a estradas tinxidas de choiva:

imaxes fermosas para os poemas.

No telexornal outra muller apegada ao chan da súa casa. Outro morto de patera. Sen retinas de estacións.

Café cargado e voltar á rutina e olvidar todo.