Non é país para vellos

Non vivimos nun bo país para vellos, xa que como imos vivir máis anos e as pensións non poden seguir o noso ritmo vital, hai que aumentar a idade de xubilación, subir os anos de cotización e, polo tanto, recortar nas prestacións.

Tampouco é este un país para novos, que cando os rapaces rematan a súa formación non teñen garantido un posto de traballo e a racionalidade e a realidade aconsellan que sallan ao exterior, por moita Unión Europea que sexa, e traballen e vivan fóra do seu hábitat natural, imposibilitado para acollelos.

Acaso é país para os de mediana idade?. Ninguén o diría polo incremento do paro que se ceba de xeito especial nos que xa teñen cumpridos os corenta anos e a estadía no paro ameaza con ser duradeira xa que se algunha colocación pode aparecer será para os que teñan por diante prácticamente toda a súa vida laboral.

Se non é país para vellos, para novos e para medianos, hai que preguntarse se este no que vivimos, acaso, ¿será un país?.